π-Οιήματα

φωτογραφίες

To play, press and hold the enter key. To stop, release the enter key.

To play, press and hold the enter key. To stop, release the enter key.

Κείμενα που, ίσως, κάτι σημαίνουν

Μικρά κείμενα που γράφτηκαν
στη διάρκεια σαράντα χρόνων,
στο περιθώριο της θεατρικής
μου εργασίας και εξέφραζαν
σκέψεις, αγωνίες και εικόνες,
που δεν αποκάλυπτε το θέατρο.
Εκδίδονται, για να απαλλάξουν
τους φίλους μου από το ερώ-
τημα «τι να τα κάνουν», όταν
κάποτε τα βρουν και δεν θα
είμαι εδώ/εκεί να με ρωτήσουν.
ΚΖΚ

"Ο Πλάτων δια βίου υπήρξεν αμείλικτος της μόδας και των διαφόρων 'συγχρονισμένων' πολέμιος, όπως άλλωστε κάθε άνθρωπος, που έχει την δύναμιν να χωρέσει εις την ψυχή του, εις μίαν ενότητα συλλήψεως και μίαν αιωνιότητα πίστεως, παρελθόν μαζί και παρόν και μέλλον."

Ι. Συκουτρής / σχόλιο στο Συμπόσιο του Πλάτωνα

Το καινούργιο, για να είναι καινούργιο, δεν θα είναι προσωποπαγές. Δεν θα το σαρκώνει η ατομική περίπτωση, έστω και χαρισματικού ηγέτη. Δεν θα είναι ένας, μοναδικός ο μπροστάρης. Θα είναι επιτελική ομάδα. Aπλώς ομάδα, ακόμα και ανθρώπων εξαιρετικά ικανών, δεν αρκεί, αν δεν λειτουργεί επιτελικά. Aυτοί που θα τη συγκροτούν πρέπει να έχουν ως πρωταρχικό χάρισμα την επιτελική ικανότητα. Tαλέντο στην ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Στην εξασφάλιση των όρων πραγματοποίησης μιας απόφασης, προτού ανακοινωθεί η απόφαση.

Χρήστος Γιανναράς / 17 Iουνίου 2012

Είναι λάθος να είναι κανείς αυστηρός με τους κριτικούς της Νέας Υόρκης, εκτός αν την ίδια στιγμή παραδεχτεί ότι είναι όρος για την ύπαρξη τους το να γράψουν ψυχαγωγικά για κάτι για το οποίο σπάνια αξίζει να γράψει κανείς...

Το καλό κριτικό γράψιμο μετριέται με βάση την αντίληψη και την εκτίμηση του αντικειμένου· το κακό γράψιμο με βάση την αναγκαιότητα της διατήρησης της επαγγελματικής υπόστασης του κριτικού.

Raymond Chandler, 1948, για τη θεατρική Κριτική

Να κάνουμε Τέχνη με τα όνειρα μας κι όχι εκ των ενόντων· με το περίσσευμα της ψυχής μας κι όχι με τα ελλείματά της· με το κορμί μας και το μυαλό μας κι όχι με τους κανόνες ή τη μόδα· με τη λιτότητα μιας πλούσιας πνευματικότητας κι όχι με τη μιζέρια μιας πνευματικής φτώχειας· με το ολίγο το δικό μας κι όχι με το "πολύ" των άλλων.
Γι' αυτούς που το ’χουν ανάγκη κι όχι γι' αυτούς που θα χειροκροτήσουν· γι' αυτούς που θα λένε ευχαριστώ κι όχι μπράβο· γι' αυτούς που αναζητούν “ολίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι έρμο”.

Γι' αυτούς που μας αγάπησαν· γι' αυτούς που αγαπάμε· γι' αυτούς που θα μας αγαπήσουν.
Για να ’χουμε δυο στιγμές και τρεις ανθρώπους να θυμόμαστε στις κρύες νύχτες του απογεύματος.

Για να γίνει ο ενεστώτας χρόνος της ελπίδας.

Γιατί το παρελθόν άθαφτο σαπίζει· γιατί το μέλλον είναι ήδη παρόν και ουρλιάζει· και κανείς δεν ακούει.

kzk / 2002,

Η "φιλοσοφία"

του Θ όπως ΘΕΑΤΡΟ